تیغه استیل یا تیتانیوم! کدام بهتر است؟

استیل ضد زنگ یک اصطلاحی است که به انواع مختلف استیل اشاره دارد. استیل ضد زنگ ترکیبی است از آهن و کربن که در طی یک فرآیند دو مرحله‌ای ساخته خواهد شد. تنها وجه تمایز استیل ضد زنگ با دیگر فلزها، این است که استیل ضد زنگ دارای کروم می‌باشد. البته عناصر دیگری مانند نیکل نیز می‌تواند باعث مقاومت در برابر خوردگی شود. استیل ضد زنگ فولادی است که فلز پایه‌ی آن “آهن” می‌باشد. آهن به هنگام ترکیب شدن با عناصر دیگر به یک عنصر ناپایدار تبدیل شده که به راحتی با اکسیژن ترکیب خواهد شد. با اضافه شدن کروم به استیل بر روی استیل لایه‌ای به نام اکسید کروم تشکیل می‌شود. این لایه نقش محافظتی در برابر زنگ زدگی دارد. بنابراین چنین استیلی حتی در مجاورت رطوبت و هوا نیز زنگ نخواهد زد.

استیل ضد زنگ چیست

استیل ضد زنگ در واقع به آلیاژهایی گفته می‌شود که آهن ماده‌ی اصلی تشکیل دهنده‌ی آنهاست و با 2% کربن ترکیب شده‌اند، به این ساختار فولاد ضد زنگ نیز گفته می‌شود. فولاد یا استیل را می‌توان به دو دسته‌‌ی متفاوت تقسیم کرد. فولاد ساده کربنی و فولاد آلیاژی ساختار متفاوتی دارند که از عناصر متفاوتی تشکیل شده‌اند. فولاد ساده کربنی فولادی است که عنصر اصلی و در واقع عنصر تاثیرگذار آن کربن است. فولاد آلیاژی یکی دیگر از انواع فولاد است که از ترکیب کروم با آهن تشکیل شده است. فولاد آلیاژی همان استیل ضد زنگ یا استیل استنلس است و در برابر انواع خوردگی مقاومت بالایی دارد.

اگر در ترکیبات فولاد 10.5% کروم وجود داشته باشد، استیل ضد زنگ می‌شود. در واقع زمانی که در ساختار فولاد 10.5% کروم وجود داشته باشد پس از ترکیب شدن کروم با اکسیژن هوا، لایه‌ای به نام اکسید کروم بر روی فولاد یا استیل تشکیل خواهد شد. این لایه باعث ضد زنگ بودن استیل می‌شود چرا که ارتباط بین استیل و هوا را از بین می‌برد و باعث می‌شود استیل سالم بماند. اگر میزان کروم و عناصری مانند نیکل و مولیبدن بیشتر باشد، این لایه‌ی ضد زنگ نیز بیشتر تقویت خواهد شد و در نتیجه خاصیت ضد زنگ بودن استیل هم بیشتر می‌شود.

انواع استیل ضد زنگ

استیل ضد زنگ را می‌توان از نظر ترکیبات موجود در آن و میزان ترکیبات به دسته‌های مختلف تقسیم کرد. استیل 304 نوعی از استیل است که ترکیبات آن شامل 18% کروم و 8% نیکل می‌شود. این نوع استیل را استیل 304 می‌نامند و از با کیفیت ترین و پرطرفدارترین استیل‌ها می‌باشد. به غیر از استیل 304 استیل ضد زنگی دیگری وجود دارد، که به آن استیل 316 می‌گویند. این استیل از 16% کروم و 10% نیکل و 2% مولیبدن تشکیل می‌شود. مولیبدنی که در این ساختار به کار رفته است از خوردگی ناشی از واکنس کلراید جلوگیری می‌کند و به این صورت مقاومت استیل را افزایش خواهد داد.

 

داستان بگیر و نگیراستیل‌ها

احتمالاً شما هم داستان بگیر و نگیر استیل‌ها را شنیده‌اید، این داستان به ماجرای جذب استیل به آهن‌ربا مربوط می‌شود. اگر استیل جذب آهنربا شود به آن استیل بگیر گفته میشود. استیل‌هایی که در ساختار آنها فقط کروم به کار رفته و فاقد نیکل می‌باشند استیل بگیر گفته می‌شود. استیل‌های سری 400 به این گروه تعلق دارند. استیل‌هایی که جذب آهنربا نمی‌شوند و دارای نیکل هستند به عنوان استیل‌های نگیر نام‌گذاری شده‌اند. استیل‌های سری 300 به این گروه تعلق دارند.

تیتانیوم و ویژگی‌های آن

تیتانیوم یک عنصر شیمیایی است که با نماد TI شناخته می‌شود. این عنصر در واقع فلزی درخشان و نقره‌ای رنگ است که دارای چگالی پایین و مقاومت بالاست و در برابر کلراید ( آب دریا و کلر ) مقاومت بسیار بالایی دارد. بنابراین تیتانیوم فلزی است بسیار قوی ومقاوم در برابر خوردگی که از درخشندگی بالایی بهره می‌برد. این فلز در واقع یک پوشش اکسیدی منفعل در معرض دمای هوا تشکیل می‌دهد که در برابر خوردگی مقاومت بسیار بالایی خواهد داشت. تیتانیوم و سایر آلیاژهای آن به صورت ورق، لوله، سیم و شمش و …مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این فلز دارای نقطه ذوب بالایی است و از این جهت به عنوان فلزی نسوز شناخته می‌شود. فلز تیتانیوم نسبت به سایر فلزات دارای هدایت الکتریکی و حرارتی پایینی است چرا که یک ماده پارامغناطیس است. تیتانیوم در مقایسه با آلومنیوم 50% تا 60% متراکم‌تر بوده و در عین حال قدرت بسیار بیشتری از انواع آلیاژ آلومنیوم دارد و در دمای بالای 430 درجه سانتی‌گراد قدرت خود را از دست می‌دهد.

تیتانیوم بلافاصله در معرض هوا اکسیده خواهد شد، در واقع این فلز در دمای 1200 درجه سانتی‌گراد با اکسیژن هوا و در اکسیژن خالص در دمای 610 درجه سانتی‌گراد واکنش نشان می‌دهد و دی اکسید تیتانیوم تشکیل خواهد شد. با این همه تیتانیوم در دمای محیط بسیار کند با آب و هوا واکنش می‌دهد چرا که یک پوشش اکسید غیر فعال بر روی این فلز تشکیل شده است و این لایه تیتانیوم را از اکسیداسیون محافظت خواهد کرد.

تیغه تیتانیوم یا استیل ضد زنگ؟

چگالی تیتانیوم تقریباً نصف چگالی فولاد است. همچنین میزان استحکام کششی تیتانیوم از استحکام کششی فولاد ضد زنگ بیشتر است. تیتانیوم در مقابل خوردگی مقاومت بالایی دارد و میزان مقاومت آن در بسیاری از موارد نسبت به فولاد ضد زنگ بیشتر بوده و می‌توان به راحتی آن را شکل داد؛ چرا که قابلیت شکل دهی داشته و به راحتی می‌توان آن را ماشین کاری کرد. این فلز قابلیت جوشکاری، لحیم کاری، چسب‌ و انواع پیوند و … را دارد. همچنین قیمت تیتانیوم تقریباً چهار برابر فولاد ضد زنگ است. با توجه به کاربرد این تیغه‌ها که در محصولات و لوازم خانگی متعددی استفاده می‌شوند، می‌توان گفت که مخلوط‌کن‌ها، خردکن‌ها و …که دارای تغیه‌ای برای برش دادن و مخلوط کردن و هم زدن مواد هستند معمولاً تیغه‌ی آنها از جنس استیل ضد زنگ یا تیتانیوم است. با توجه به تعاریفی که در بالا در مورد این فلزها ارائه شد باید گفت که تیغه‌ی تیتانیومی کیفیت بالاتری از استیل دارد.

 

تیغه‌ی استیل قدرت برندگی بالایی دارد و از پس برش دادن مواد غذایی منجمد و فریز شده هم برمی‌آید. همچنین این نوع تیغه‌ها نگهداری آسانی دارند و در صورت کند شدن قابلیت تیز شدن دارند. اما تیتانیوم داستان متفاوتی دارد و آن هم نشکن بودنش است. همچنین تیغه‌ی تیتانیوم در مقابل آب و کلراید مقاومت بسیار بالایی دارد. بنابراین بر اثر قرار گرفتن در معرض آب و شستشوی مداوم کیفیتش را از دست نخواهد داد.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *